ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﻯ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻛﺪﺑﺎﻧﻮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﮔﻴﺎﻩ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ (Turmeric) ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻤﻲ Curcuma longa، ﮔﻴﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺯﻧﺠﺒﻴﻞ (Zingiberaceae) ﺍ ﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻫﺎﻱ ﺁﺳﻴﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻏﺬﺍﻳﻲ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍ ﺳﺖ. ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻃﺐ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻱ ﺩﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﻮﺩﺭ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺧﺸﻚ ﺁﻥ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﺎﺷﻨﻲ، ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﺭﻧﮕﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﺮﻛﻴﺒﺎﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺩﺭ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺛﺮﻩ ﺭﻳﺰﻭﻡ ﮔﻴﺎﻩ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ difeouloylmethaneﺍﺳﺖ. ﺭﻧﮓ ﺯﺭﺩ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭﻧﮕﻲ ﻣﺜﻞ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ، ﺩﺱ ﻣﺘﻮﻛﺴﻲ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﻴﺲ ﺩﺱ ﻣﺘﻮﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻮﺩﺭ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺧﺎﻟﺺ، ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻧﺘﻰ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﻧﻰ، ﺿﺪﺍﻟﺘﻬﺎﺑﻰ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺍﻳﻤﻨﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ. ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻮﺩﺭ ﺭﻳﺰﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﻭﻳﻲ ﺩﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭﻣﺎﺗﻴﺴﻢ، ﺩﺭﺩ ﺑﺪﻥ، ﺍﻧﮕﻞ ﺭﻭﺩﻩ، ﺍﺳﻬﺎﻝ، ﺣﺼﺒﻪ، ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﻛﺒﺪﻱ، ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻌﺪﻩ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎﻱ ﻣﺠﺎﺭﻱ ﺍﺩﺭﺍﺭ، ﺳﻮء ﻫﺎﺿﻤﻪ،ﺍ ﻟﺘﻬﺎﺑﺎﺕ، ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻗﺎﻋﺪﮔﻲ، ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻮﺭﻭﻧﻰ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻧﻮﺭﻭﭘﺮﻭﺗﻜﺘﻴﻮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺛﺮ ﺁﻥ، ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺰﻣﻦ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺕ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭژﻳﻤﻰ، ﺩﺭ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.
ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺪ ﺧﻮﻧﻰ- ﻣﻐﺰﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻛﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﻧﺤﻮﻩ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻋﻼﺋﻢ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺎﻛﺘﻮﺭ ﻧﻮﺭﻭﺗﺮﻭﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ، BDNF، ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻀﻮﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻧﻮﺭﻭﺗﺮﻭﻓﻴﻦ ﻫﺎﺳﺖ. ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻠﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻮﺭﻭﺗﺮﻭﻓﻴﻦ ﻫﺎ ﭘﺮﻭﺗﺌﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻓﺎﻛﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﺭﺷﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻘﺎ، ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻧﻮﺭﻭﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻴﻨﺎﭘﺲ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ،ﺍ ﻋﻀﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺑﺮﺍﻯﺍ ﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮﻋﺼﺒﻰ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻛﻢ ﻛﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﺭﻭﺗﻮﺭﻓﻴﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ، BDNFﻋﻀﻮ ﻣﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻭﺳﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﺎﻟﻎ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ، ﻛﺒﺪ ﻭ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭙﻮﺗﺎﻻﻣﻮﺱ، ﻫﻴﭙﻮﻛﺎﻣﭗ، ﺁﻣﻴﮕﺪﺍﻝ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺎﻻﻣﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﺳﻨﺘﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮ، ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻯ، ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻋﺼﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻛﻤﺒﻮﺩ BDNFﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﺑﻰ ﺧﻮﺍﺑﻰ، ﺁﻟﺰﺍﻳﻤﺮ، ﺍﺳﺘﺮﺱ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻛﺸﺖ ﺳﻠﻮﻟﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ BDNFﻭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻋﺼﺒﻰ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﻣﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻳﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰﺍ ﺳﺖ. ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﺳﻄﺢ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﺭﺍﻣﺒﺨﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻘﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻓﻠﻮﻛﺴﺘﻴﻦ (ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﺮژﻳﻚ) ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﺬﻑﺍ ﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻭ ﺳﻴﻨﺎﭘﺲ ﻫﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ، ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ژﻥ BDNFﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﺎﭘﺲ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭ ﺁﻧﺰﻳﻢ ﻫﺎﻯ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ (ﻣﻮﻧﻮﺁﻣﻴﻦ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﺯ) ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﻮﺛﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ژﻥ BDNF، ﺳﻄﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﻭﺗﻮﺭﻓﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﻰ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻜﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻋﺼﺒﻰ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻭﻳﮋﮔﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻧﺘﻰ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ، ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﻳﺘﺎﻣﻴﻦ Eﺍﺳﺖ. ﺟﺎﺭﻭﺏ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻳﻜ ﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﺜﻞ ﻭﻳﺘﺎﻣﻴﻦ E ﻭ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ، ﺑﺎ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺨﺮﺏ ﺗﺠﻤﻊ ﺭﺍﺩﻳﻜ ﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻫﺎﻯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﻭ ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﺳﻴﻨﺎﭘﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻣﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ، ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
BDNFﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﭘﺮﻭﺗﺌﻴﻦ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺁﻧﺘﻰ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﻥ ﻗﻮﻯ، ﺑﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ BDNF، ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻧﻮﺭﻭﻥ ﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﻧﻜﺘﻪ ﺳﻮﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ، ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻓﻌﺎﻟﺴﺎﺯﻯ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻰ BDNFﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﻭﺍ ﻟﻘﺎﻯ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ژﻥ BDNFﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﻭﺗﺌﻴﻦ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﻰ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻧﻮﺭﻭﻥ ﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ، ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺛﺮﻩ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭼﺎﺷﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻏﺬﺍﻳﻰ ﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ، ﻫﻢ ﺳﻬﻢ ﭼﺎﺷﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻀﺮﻯ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻧﻤﻚ ﺭﺍ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﻃﻌﻢ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ ﺑﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﻬﻢ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﺍﺑﻰ ﻣﺎ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﻯ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﻣﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
سفیدک : هرچند داشتن وزن طبیعی برای پیشگیری از بیماری های مزمن و مرگ زودرس یک اصل است، اما حفظ اندازه طبیعی کمر و جلوگیری از چاقی شکمی نیز در این میان بسیار بااهمیت است. داشتن چربی زیاد در ناحیه شکم می تواند از چاقی در دیگر نقاط بدن برای سامت شما خطرناک تر باشد.
مشکل بزرگ بودن شکم معمولا در کشورهای شرقی که حجم غذاها بسیار بالا است و افراد در هر وعده، غذای سنگین و پرحجمی مصرف می کنند، بیشتر است. تحقیقات نشان داده که چاقی شکمی حتی در کسانی که وزن طبیعی دارند می تواند عامل بروز بیماری های متابولیک شود.
این روزها شاید بیشتر زنان هستند که به علت تمایل به زیبایی به سایز دور کمرشان اهمیت می دهند، درحالیکه چاقی شکمی همانقدر که در زنان خطرناک است، برای مردان هم مشکل ساز است. دکتر مایکل جنسن، متخصص غدد درون ریز در اینجا به برخی سوالات رایج درباره چاقی شکمی در مردان پاسخ می گوید:
1 چرا چاقی شکمی برای مردان خطرناک است؟خطر ابتا به بیماری های جدی و حتی مرگ، در افرادی که چاقی شکمی دارند، نسبت به افرادی که چربی در قسمت های دیگر بدنشان انباشته می شود، بیشتر است. همچنین احتمال چاقی دور کمر در مردان به علت سبک زندگیشان بیشتر از زنان است. صرف نظر از وزن کلی فرد، داشتن میزان زیاد چربی در دور شکم شانس ابتا به این بیماری ها را افزایش می دهد: بیماری های قلبی، فشار خون بالا، سکته، برخی انواع سرطان، دیابت نوع دو، مقاومت در برابر انسولین، تری گلیسیرید بالا، پایین آمدن کلسترول خوب، ایجاد اختال در سوخت و ساز بدن و مشکات تنفسی در خواب.
2 چطور می توانید بفهمید که چاقی شکمی دارید؟سایز دور کمر یک شاخص خوب برای تشخیص وجود چربی زیاد در ناحیه شکم است؛ هرچند اندازه گیری سایز دور کمر و بالای ران و مقایسه آن و همچنین ارزیابی مقایسه ای قد و وزن(شاخص توده بدنی) شاخص دقیق تری است. بیشتر مردانی که دور کمر آنها بیشتر از 102سانتی متر است(این میزان برای زنان 95 سانتی متر است)، به چاقی شکمی حاد مبتا هستند و شانس زیادی برای ابتا به بیماری های قلبی و دیگر ناراحتی های ذکر شده دارند.
برای اندازه گیری دور کمر:
متر را از زیر لباس دور شکم و روی ناف قرار دهید. آن را روی پوست محکم کنید، البته نه در حدی که به پوستتان فشار بیاورد.
مطمئن شوید که متر دورتادور ناحیه شکم را در یک سطح فراگرفته است.
در هنگام اندازه گیری خودتان را گول نزنید و شکمتان را جمع نکنید!
3 آیا بین سن و چاقی شکم رابطه وجود دارد؟ همین طور که سن بالا می رود، شما به تدریج ماهیچه هایتان را از دست می دهید؛ به ویژه اگر فعالیت فیزیکی نداشته باشید.
از دست دادن ماهیچه ها میزان سوخت وساز انرژی را در بدن کاهش می دهد، در نتیجه اگر میزان کالری مصرفی تان را کاهش ندهید و فعالیت بدنی تان را بیشتر نکنید، اضافه وزن پیدا می کنید. چاقی شکمی به ویژه در سنین میانسالی بیشتر مشاهده می شود؛ هرچه افراد به دوران سالمندی نزدیک می شوند به دلیل بیماری ها یا کاهش اشتها، از وزنشان کاسته شده و چاقی دور شکم خودبه خود کمتر می شود.
4 چاقی ناحیه شکم می تواند ارثی باشد؟
ژن می تواند نه تنها بر اضافه وزن و چاقی شما تاثیر داشته باشد، بلکه در اینکه این چربی در کدام قسمت بدن ذخیره شود نیز دخیل است. البته در مردان بیش از همه سبک زندگی مانند نوع تغذیه و ورزش در این زمینه تاثیر گذار است تا وراثت.
5 آیا خوردن الکل و ماءالشعیر چاقی شکمی می آورد؟
تحقیقات گوناگون در سراسر دنیا نشان داده است که مصرف مشروبات الکلی و ماءالشعیر باعث اضافه وزن به ویژه در ناحیه دور کمر می شود. هرچقدر این نوشیدنی ها را بیشتر مصرف کنید، انرژی بیشتری وارد بدنتان می کنید و در نتیجه چربی شکمی بیشتری نیز خواهید داشت.
6 چطور می توان از چاقی شکمی رهایی پیدا کرد؟
شما چه بخواهید از ناحیه شکم لاغر شوید و چه دوست داشته باشید چربی دیگر نقاط بدنتان را از دست بدهید باید این اصول را در نظر بگیرید:
کم کردن میزان انرژی وارد شده به بدن: سایز خوراکی هایی که مصرف می کنید را تا حد امکان کم کنید و بیشتر خودتان را با غذاهایی که کالری کمتری دارد، مثل میوه و سبزیجات سیر کنید. کمتر برای غذا خوردن به رستوران بروید و زمانی هم که می روید غذایتان را با دوستانتان شریکی بخورید یا نصف آن را بخورید و مابقی را به خانه ببرید و روز دیگری مصرف کنید.
ورزش را فراموش نکنید: محققان به افراد بزرگسال توصیه می کنند که 150دقیقه در هفته ورزش هوازی مایم(ایروبیک) یا 70دقیقه ورزش شدید انجام دهند. در افراد چاق این میزان باید بیشتر باشد. اگر زمان کافی برای رفتن به باشگاه ورزشی ندارید، می توانید در طول مسیر خانه به محل کار یا حتی در خانه این کار را انجام دهید، آقایان می توانند با فرزندان شان بازی کنند یا کمی در کارهای خانه به خانمشان کمک کنند. زمانی هم که اضافه وزنتان را از دست دادید، سعی کنید آن را با رژیم غذایی سالم و ورزش منظم حفظ کنید.
7 آیا تنها انجام ورزش های شکمی موجب کم کردن چربی در این ناحیه می شود؟
ورزش هایی مثل درازنشست، ماهیچه های ناحیه شکم شما را قوی تر می کند و به تنهایی نمی تواند چربی این قسمت از بدن را کاهش دهد. همچنین هیچ دارو و دستگاه معجزه آسایی در هیچ کجای دنیا برای ریشه کنی چاقی و چاقی شکمی وجود ندارد و بیشتر آنها فقط جنبه تبلیغاتی دارند. این روش ها اگر هم تاثیری داشته باشند حتما باید در کنار خوردن غذای سالم و فعالیت بدنی انجام شود تا به هدفتان که همان لاغری است برسید. به یاد داشته باشید که چاقی شکمی قابل رفع شدن است و تنها به صبر و تلاش نیاز دارد. در واقع، حتی اگر موفق شوید میزان خیلی کمی از چربی دور شکمتان را کاهش دهید، خطر ابتا به بسیاری از بیماری ها را کاهش داده اید و به خودتان کمک کرده اید که زندگی بهتر و سالمتری داشته باشید.