ضربان دارای دو گوش است توهم شنوایی درک زمانی که دو تن خالص مختلف امواج سینوسی ، هر دو با فرکانس پایین تر از 1500 هرتز، با کمتر از تفاوت 40 هرتز بین آنها، به یک ارائه شنوندهdichotically (یکی از طریق هر گوش ). [1] برای مثال، اگر خالص 530 هرتز تن به گوش راست یک موضوع ارائه شده است، در حالی که یک تن خالص 520 هرتز به گوش چپ سوژه ارائه شده، شنونده خواهد درک توهم شنوایی از یک تن سوم، علاوه بر دو خالص تن ارائه شده به هر یک از گوش. صدای سوم است که به نام ضربان دارای دو گوش، و در این مثال یک دارند درک زمین مرتبط به فرکانس 10 هرتز، که می شود تفاوت بین 530 هرتز و 520 هرتز تن خالص به هر گوش است. [2]
اصطلاح «دارای دو گوش، به معنای واقعی کلمه به معنای به با دو گوش شنیدن، و در سال 1859 به معنی عمل گوش دادن به صدای همان طریق هر دو گوش و یا به دو برای تلفن های موبایل گسسته، از طریق یکی از هر یک از گوش معرفی شد. این بود تا 1916 که کارل Stumpf (1848-1936)، یک آلمانی فیلسوف و روانشناس ، برجسته بین گوش دادن dichotic، که اشاره به تحریک هر یک از گوش با مختلف محرک ، و گوش دادن diotic، تحریک به طور همزمان از هر دو گوش با همان محرک. [3] [4]
پس از آن، آن را آشکار است که شنوایی دارای دو گوش، آیا dichotic یا diotic، وسیله ای است که است تبدیل شود منطقه جغرافیایی و جهت یک صدا تعیین می شود. [5] [6]
نظر علمی شنوایی دارای دو گوش آغاز شد قبل از این پدیده به نام بود، با ایده های مطرح شده در 1792 توسط ویلیام چارلز ولز (1757-1817)، یک اسکاتلندی آمریکایی چاپگر ، و پزشک در بیمارستان سنت توماس ، لندن. چاه به دنبال تئوری بررسی و توضیح جنبه های انسانی شنوایی ، از جمله روشی که در آن گوش دادن با دو گوش به جای یکی ممکن است درک صدا، که از تحقیقات خود را به اقدام را تحت تاثیر قرار دید دو چشمی . [7] [8]
پس از آن، بین 1796 و 1802، جیووانی باتیستا ونچوری (1746-1822)، یک ایتالیایی فیزیکدان ، دانشمند ، انسان را از نامه ها، دیپلمات ، و مورخ از علم انجام داد و در یک سری از توصیف آزمایش در نظر گرفته شده برای روشن کردن ماهیت دارای دو گوش شنوایی . [9] [10] [11] [12] این در آپاندیس به رساله در رنگ که ونچوری آزمایش بر روی توصیف شنوایی محلی سازی با استفاده از یک یا دو گوش، این نتیجه رسید که "نابرابری از دو برداشت، که در درک همان زمان توسط هر دو گوش، تعیین جهت درست از صدا. " [13] [14]
با این حال، هیچ یک از ونتوری به معاصران در پایان قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم در نظر گرفته کار اصلی خود را شایسته استناد و یا توجه، به استثنای ارنست Florens فردریش Chladni (1756-1827)، یک آلمانی فیزیکدان و موسیقیدان ، که به طور گسترده ای به عنوان پدر آکوستیک اشاره کرد. پس از بررسی رفتار ارتعاشی رشته ها و صفحات، و بررسی روشی که در آن صدا به نظر می رسد می شود درک ، Chladni اذعان ونچوری در کار، موافقت با او که توانایی تعیین محل و جهت صدا بر تفاوت شناسایی در یک صدا بین وابسته هر دو گوش، از جمله دامنه و فرکانس ، پس از آن با اصطلاح "تفاوت interaural، مشخص می شود. [15] [16] [17]
دیگر تحقیقات تاریخی قابل توجهی به شنوایی دارای دو گوش عبارتند از کسانی که از چارلز ویت ستون (1802-1875)، یک دانشمند انگلیسی، که بسیاری از اختراعات شامل ارغنون و استریوسکوپ ، ارنست هاینریش وبر (1795-1878)، پزشک آلمانی به عنوان یکی از بنیانگذاران ذکر از روانشناسی تجربی ؛ و اوت سیبک (1805-1849)، یک دانشمند در دانشگاه فنی ، درسدن، به یاد کار خود را در صدا و شنوایی . مانند ولز ، این محققان تلاش برای مقایسه و کنتراست آنچه که به عنوان شنوایی دارای دو گوش با اصول ادغام دو چشمی به طور کلی، و رنگ دو چشمی اختلاط به طور خاص شناخته شده است. آنها دریافتند که دید دو چشمی را از قوانین ترکیب رنگ از گروههای مختلف را دنبال نمی کند طیف . در عوض، آن است که هنگام ارائه رنگ های مختلف برای هر چشم، آنها ترکیب نیست، اما اغلب برای رقابت ادراکی توجه . [18] [19] [20] [21]
در همین حال، از ویت ستون آزمایش که در آن او را به عنوان های مختلف ارائه شده انجام دیاپازون به هر گوش، بیان کرد: